Breaking of the Wing

Toen ik 2 jaar geleden de opleiding begon had ik mijzelf een aantal doelen gesteld. Heerlijk pragmatisch, lekker om naar toe te werken, ondanks voor en tegenspoed. Dat laatste heb ik ook gekend, eerlijk is eerlijk. Het moment in Melle met Wim zal ik nooit meer vergeten, en ik denk dat hij hier exact zo over denkt. Elke keer als ik er over terugdenk, kan ik elke seconde van die vlucht terughalen en opnieuw beleven. Maar juist dat soort momenten van reflexie maakt dat je leert relativeren, en je openstelt voor tradities binnen de vliegwereld die misschien niet zo bekend zijn. En juist dat moment besloot ik dat als ik mijn wing zou halen, ik een van deze tradities zou willen toepassen, omdat de symboliek hiervan mij heel erg aanspreekt.
En dan hebben we het over de traditie "Breaking of the Wing".
Het idee achter deze traditie, stamt uit de rijke historie van de USAF. Daar geldt de heersende opvatting dat vliegeniers een uitdagend, maar ook potentieel gevaarlijk beroep uitoefenen, waarbij hulp van hoger hand soms erg gewenst is.
Het ritueel schrijft voor dat bij het behalen van de wing, deze in 2e gebroken dient te worden, waarbij de vlieger 1 deel zelf behoudt, en het andere deel schenkt aan een geliefd of belangrijk persoon. Deze 2 delen mogen tijdens het leven van de vlieger NOOIT EN TE NIMMER bij elkaar gebracht worden. Dit zou onheil en ongeluk veroorzaken. Er is maar 1 omstandigheid, waarbij de 2 losse delen weer bij elkaar gebracht mogen worden, en dat is als de vlieger komt te overlijden. Dan pas mogen de 2 delen bij elkaar gebracht worden, zodat deze verenigde wing het geluk bezegeld voor zijn volgende leven.
Vrijdagavond j.l nam ik vol trots mijn wing in ontvangst van Sijt, en nadat ik 's avonds thuis kwam, heb ik de schaar ter hand genomen, en deze in 2e geknipt. 1 deel heb ik aan mijn Nens gegeven, en 1 deel zal ik zelf op een zorgvuldig uitgezochte plek bewaren.
Hiermee is mijn laatste doelstelling volbracht en zal ik de rest van mijn leven met een halve wing in mijn brevet blijven rond lopen. En ik hoop dat dit nog heel lang zo blijft.