Het was alweer een weekje of 2 terug dat ik gevlogen had. En voor onze vereniging is er toch wel wat te verhapstukken geweest. Toch redelijk onverwachts is onlangs onze voorzitter Ton Derksen overleden. En dat is toch een enorm triest moment, met name voor zijn familie. Want Ton was naast een echte familyman ook een echte clubman. Een stuwende kracht achter veel wat er in onze club gerealiseerd is en waaraan hij actief deelgenomen heeft. Iets wat we niet zullen vergeten.
(foto: Simon Swart)
Vandaag stond voor mij een belangrijk moment centraal vandaag. Ik had voor dit jaar tot doel gesteld om uitgechecked te worden op de Astir.
Ja, de Astir.
Ik maak er geen woorden meer over vuil, everything is said and done.
De avond ervoor het vlieghandboek grondig doorgenomen en de belangrijkste zaken onthouden. Vandaag is Grietje de DDI, en dat was voor mij het eerst dat ik haar in die hoedanigheid op het veld tegen ben gekomen. Ook Marc Hilligers doet dienst vandaag, hij is instructeur i.o en omdat wij gewend zijn om 0900 te briefen, verzorgt Marc dit deze keer. Hierna alles naar buiten: 2 ASK-13, 2 ASK23 en een ASW 24. De Astir komt op mijn verzoek daar nog bij, en dat geeft mij de gelegenheid even in de kist te zitten voordat ik ermee wegga en mezelf even thuis te maken in de cockpit en ook om me de tamelijk andere zitpositie eigen te maken. Het zicht uit de cockpit is beduidend anders dan uit de ASK-23, en wat opvalt is de hoge neusstand van deze typische taildragger die het neuswiel hierdoor mist. Ik besluit Tom te vragen mij de belangrijkste vliegeigenschappen van deze kist te vertellen. Eigenlijk vliegt hij een stuk rustiger dan de 23, dat betekend dat hij veel stabieler is, met name bij hogere snelheden. Ook is hij trager op de roeren, wat ik ook meteen merk als je de knuppel ter hand neemt en volle uitslagen maakt in alle richtingen. Hij gaat voelbaar zwaarder en dat verklapt al dat deze kist daarom ook minder direct zal sturen als de 23. Eigenlijk zal hij in de lucht zeker niet moeilijker te vliegen zijn, maar de landing is daarentegen wel gevoeliger. Omdat je op het laatste stukje van de landing door de hoge neusstand geen zicht meer hebt op het veld, zal je dit gedeelte meer op gevoel moeten doen, of naast het panel moeten kijken. Ik besluit voor mezelf dat ik het eerste ga doen, omdat dat voor mij het meest vetrouwd is.
De start met de Astir is ook iets anders dan de 23. Omdat het een taildragger is, zal ook hier de hoge neusstand een ander gevoel geven tijdens de start. Zaak is om iets bij te drukken om niet meteen te steil weg te gaan. Ik prent al deze waardevolle informatie van Tom en ook Byron in mijn hoofd, en Marc brieft mij als laatste nog even, voordat ik wegga. Door de ligstand vind ik de vliegpositie erg comfortabel en samen met de uitgebreide briefing ga ik goed onderlegt mijn eerste start maken. De wind is vrij krachtig vandaag en staat ongeveer 20 graden cross in de baan, d
us een extra element waar redelijk rekening mee moet worden gehouden. Na de start trap ik de neus daarom ook meteen in de wind en stuur ik goed op om mooi recht omhoog te gaan. Meteen merk ik het voordeel van het hogere gewicht van deze kist: Hij vliegt echt veel stabieler als de 23 en ook als ik bijprik en ontkoppel merk ik dat dit erg smooth verloopt. Evengoed kom ik op 370m van de lier (ja, ik weet het: met de 23 was ik met dezelfde omstandigheden zeker 50m hoger gekomen) en vlieg het oefengebied in. Na wat rustige wisselbochten bij verschillende snelheden voel ik al snel het vriendelijke vlieggedrag van deze reus. Ik mis het nerveuse roergedrag van de 23 niet, dit voelt een beetje als de vriendelijke 21! Ik ga terug op circuit en merk dat metname de crosswind op base minder vat heeft op deze kist. Rustig draai ik op final en nu zijn de kleppen aan de beurt. En die zijn zeer effectief! Als je ze volledig trekt, verschijnen er rechts en links van je behoorlijke staldeuren, of moet ik zeggen Stall Deuren? De dosering is heel prettig te regelen en de landing met deze wind is eigenlijk een fluitje van een cent. Rustig afvangen, landing uitmelken en eerst het staartje aan de grond. Met getrokken knuppel remt de slof al behoorlijk en de wielrem doet de rest. Ik ben prettig verrast.
us een extra element waar redelijk rekening mee moet worden gehouden. Na de start trap ik de neus daarom ook meteen in de wind en stuur ik goed op om mooi recht omhoog te gaan. Meteen merk ik het voordeel van het hogere gewicht van deze kist: Hij vliegt echt veel stabieler als de 23 en ook als ik bijprik en ontkoppel merk ik dat dit erg smooth verloopt. Evengoed kom ik op 370m van de lier (ja, ik weet het: met de 23 was ik met dezelfde omstandigheden zeker 50m hoger gekomen) en vlieg het oefengebied in. Na wat rustige wisselbochten bij verschillende snelheden voel ik al snel het vriendelijke vlieggedrag van deze reus. Ik mis het nerveuse roergedrag van de 23 niet, dit voelt een beetje als de vriendelijke 21! Ik ga terug op circuit en merk dat metname de crosswind op base minder vat heeft op deze kist. Rustig draai ik op final en nu zijn de kleppen aan de beurt. En die zijn zeer effectief! Als je ze volledig trekt, verschijnen er rechts en links van je behoorlijke staldeuren, of moet ik zeggen Stall Deuren? De dosering is heel prettig te regelen en de landing met deze wind is eigenlijk een fluitje van een cent. Rustig afvangen, landing uitmelken en eerst het staartje aan de grond. Met getrokken knuppel remt de slof al behoorlijk en de wielrem doet de rest. Ik ben prettig verrast.Ook mijn 2e vluchtje op de Astir is zeer prettig. Het is zelfs een thermisch vluchtje! Mooie gelegenheid om eens te voelen hij deze kist thermiekt. Ondanks zijn gewicht (en het mijne...) doet hij dat heel makkelijk. Ik pak in no-time 300m hoogte en hij ligt superstabiel in de bel. Ik duik even snelheid aan om te zien hoe dat gaat, maar daar merk je bar weinig van. Of je nu 150 vliegt of 80, ik merk het verschil nauwelijks. Ook de 2e landing, waar de wind iets meer cross in de baan staat, gaat supermakkelijk. Ja, hij hobbelt veel meer en maakt meer herrie, maar wederom ben ik prettig verrast.
Mijn derde vluchtje op de 23 is toch weer heel anders, en ik blijf weer lekker weg. Al met al weer een prachtige dag met mooie resultaten: Tom die zijn eerste overland gevlogen heeft, Stefan Korn die zijn eerste doellanding maakte (met pas 6 solostartjes!!) en Daan die door spontane doofheid getroffen werd en ruim 2 uur in de Astir wegbleef (hij ging voor 5 uur....). Ik verheug me op de laatste weken van dit seizoen: Proberen zoveel mogelijk startjes maken op zowel de Astir als de 23 en dan maar hopen op een mooie (thermische) nazomer.
