Zo dan. Da's een tijdje terug. Een tijd niet gevlogen. Ben ik het zat? Nee, verre van dat. Even in een dipje misschien? Nope. Vakantie?. Mwoah...., ben wel weggeweest. Een bizarre reis naar Polen. Met een indrukwekkend bezoek aan een van de gruwelijkste plekken op aarde: Auschwitz en Birkenau. Totale vernietiging verheven tot een haast bedrijfsmatig systeem. Geen woorden voor. Beste lezer, ga daar heen, onderga het en neem die ervaring mee in de rest van je leven. I'll rest my case on this subject.
En bij terugkomst had ik wel effe zin in een moppie vliegen.
Allereerst las ik op het forum dat 3 DBO collega's solo waren gegaan! Geweldig! Dus ik denk: "Mooi, we gooien er weer een bak enthousiasme tegen aan, en ik ga me sterk maken voor mijn solo komende weken.." Veel vliegen dus, net als afgelopen weken.
De eerste poging was woensdag 8-7. Ongelofelijk veel wind, dat zelfs Sijt besloot den vliegdag te cancellen. Nou, dan weet de ervaren vlieger genoeg. Maar bij nader onderzoek ondekte ik hierin een duidelijk één - tweetje tussen heer Hageman en heer Sijtema. De buitenboel was aan een grondige schilderbeurt toe, en het toeval wilde dat op het forum geen afbericht te vinden was, sterker nog, Sijt gaf aan dat hij er nog wel muziek in zag. Met gevolg dat er zeker 12 man kwam opdagen, die zelf ook nog geloofde in het sprookje vliegen, waaronder ondergetekende. Gerard verwelkomde ons met kwarsten, bokkepoten, schuurvellen en heuse thinner. Nu we er toch waren, en er toch niet gevlogen kon worden, konden we de handjes uit de mouwen steken. Brillante actie, Gerard, chapeau!!!!! Fijne van de hele exercitie was dat we allen 7 werkuurjes mochten bijschrijven en ons clubhuisje weer heerlijk nieuw naar verse verf snoof.
Nieuwe poging op zondag 12-7. Het zeek werkelijk ongelofelijk van de lucht, ik werd er helemaal chagerijnig van. Grietje was de DDI en ook haar kon ik betrappen op een positieve inborst. Eerst Wim even teruggefloten, want die had de pijp al aan Maarten gegeven (nee, niet Fels, die rookt cigaretten...), en de daad bij het woord voegende, ook nog eens naar de club vertrok om daar de hele dag op beter weer te gaan zitten wachten. Om vervolgens tot de conclussie te moeten komen dat het weer inderdaad opklaarde, maar dat zij, alleen met Frans, de gehele koffie voorraad hadden zitten wegwerken en dat er geen enkel, maar dan ook geen enkel kader, DBO-feut of vliegenthousiast aanwezig was die een compleet vliegbedrijf zou kunnen bestieren. Weer een dag verloren, en ik begon al waanideeën te krijgen dat ik "from scratch" kon beginnen.
De 19e zag het er al niet veel beter uit. Bij mij thuis op het terras zag ik famillie pissebed al zichzelf evacueren onder de bloembakken vandaan, voorwaar tot vandaag het meest droge stukje Noord Holland. Maar iets in me zei: "Go flying.." Het weer in de Kop van Noord Holland kan zulke lokale verschillen hebben, ga nou maar en zie maar. En zowaar, op weg naar Slootdorp knapte het op en belandde ik zowat in de berm van de N242 toen ik voorovergebogen in mijn dashboardkastje op zoek ging naar mijn zonnebril. Jan Groenink was de DDI voor vandaag, en was nog niet zeker van zijn zaak. Maar toen om 8.55 Wim Jacobs, Marco Nierop, Jan Hoekman en Gerard Visser binnenkwamen met de zonnebrillen nog op, wist ik dat er geen houden meer aan was. Het verlossende woord kwam van Jan. "We gaan de boel buiten opstellen." Thank God.
Eerste vluchtje met Jan was meteen goed. Na mijn eerdere ervaring had ik besloten alles over een andere boeg te gooien en met enthousiasme me te storten op deze vlucht. Ik had immers ruim 3 weken niet meer gevlogen, en had geen idee wat voor een uitwerking dit zou hebben. Nou, dat viel dus erg mee! Heerlijk gevlogen, en Jan bevestigde dit ook nog eens. Yes. Deze dag in totaal 3 vluchtjes kunnen maken, en in de middag kwam Nency ook nog kijken en mocht met Marco mee op de 13.
Zucht.
Ik kan het nog steeds.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"Zag je dat?????????"
Gerard had de 23 voor wat leek een routinevluchtje meegenomen. Wind recht in de baan, knoopje of 16. Nix aan de hand.
Ik haak 'm aan, geef 'm strak en zie hoe hij de 23 rustig losvliegt van de grond. Ik kijk 'm na, zoals ik dat geleerd heb en zie hem 50 meter boven de grond plotseling vertikaal aan de kabel hangen. Met een uiterste krachtsinspanning krijgt Gerard de Delta Hotel weer onder controle. Ik heb geen idee wat er gebeurt is, en zie hoe Gerard op een meter of 250 loskoppelt en het circuit in gaat. Vervolgens komt ie te laag op final en kan maar net de bomen ontwijken op de Ulkeweg.
Eens en te meer blijkt maar weer: We hebben een fantastische hobby, maar soms kan totaal onverwacht het onverwachte dus gebeuren, en dan komt het aan op allertheid en vaardigheid om meester van de situatie te worden, zoals Gerard ons dus liet zien.
Al met al een heerlijke vliegdag, die door het weer toch voortijdig beeindigd werd. Maar ik heb heerlijk met Jan gevlogen, me weer teruggevochten op het niveau van 3 weken geleden, en dat geeft een goed gevoel. Ik ben klaar voor Duitsland, ondanks de geschiedenisles die ik een paar weken geleden kreeg. Ook daar geldt: Wat gebeurt is, mag niet vergeten worden, maar trek wel de lessen eruit.
Melle, here we come!!!!!
